Parafia pw. Świętej Trójcy w Belsku Dużym została erygowana w 1779 roku. Należy ona do dekanatu grójeckiego archidiecezji warszawskiej, której ordynariuszem jest Metropolita Warszawski Ks. Kardynał Kazimierz Nycz. Odpust parafialny obchodzony jest w Niedzielę Trójcy Świętej. Jest to pierwsza niedziela po Uroczystości Zesłania Ducha Świętego.
Obecnie funkcjonujący kościół parafialny wzniesiony został pod koniec osiemnastego wieku, w latach 1776-1779. Jego budowę ufundował Bazyli Walicki – wojewoda rawski, przyjaciel oraz bliski współpracownik króla Stanisława Augusta. Autorem projektu architektonicznego kościoła jest Hilary Szpilowski, przedstawiciel polskiego klasycyzmu i neogotyku, który był także wykładowcą Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Zarówno sam kościół, jak i plebania z przełomu XVII i XVIII wieku stanowią ciekawe zabytki architektury klasycystycznej tego okresu.
Do parafii belskiej należą następujące wsie: Aleksandrówka, Belsk Duży, Belsk Mały, Bodzew, Daszewice, Rożce, Mała Wieś, Rębowola, Rosochów, Sadków Duchowny, Sadków Kolonia, Sadków Szlachecki, Stara Wieś, Wilczogóra, Wola Starowiejska, Złota Góra i część Skowronek.
Bardziej szczegółowo...
Wieś Belsk leży na Mazowszu, 6 km na południowy zachód od Grójca, przy szosie 728, na odcinku: Grójec – Nowe Miasto nad Pilicą. W drugiej połowie XVII w. Belsk był już ośrodkiem duszpasterskim i miał własny kościół, ale nie należał do dużych miejscowości. W 1827 r. liczył 27 domów i 234 mieszkańców. Pięćdziesiąt lat później (1880) był miejscowością gminną z własnym gminnym urzędem. Na terenie gminy belskiej mieszkało wtedy 3690 osób i znajdował się tam: gorzelnia, browar, młyn wodny o dwóch gankach oraz dwie szkoły. Ludność wiejska trudniła się wyrobem sukna.
Parafia Świętej Trójcy i Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Belsku została erygowana 1779 roku przez biskupa chełmińskiego i koadiutora poznańskiego Antoniego Onufrego Okęckiego. Utworzono ją ze wsi wyłączonych z parafii lewiczyńskiej i grójeckiej. W 1880 roku należała do dekanatu grójeckiego i liczyła 1698 dusz. Obecnie również należy do dekanatu grójeckiego i liczy lekko ponad 3000 mieszkańców.
Kościół pod wezwaniem Świętej Trójcy i Świętych Apostołów Piotra i Pawła został zbudowany w latach 1776-1779 według projektu arch. Hilarego Szpilowskiego z funduszów wojewody rawskiego Bazylego Jana Walickiego. Świątynię konsekrował biskup chełmiński i koadiutor poznański Antoni Onufry Okęcki w dniu 16 maja 1779 roku. Odnowioną ją w 1864 roku. Ponieważ świątynia nie była wielka, ks. Proboszcz Józef Żółtek podjął starania o jej powiększenie. W latach 1935-1936 w oparciu o projekt arch. Jana Witkiewicza dobudowano do kościoła dwa boczne skrzydła i dwie kaplice oraz powiększono prezbiterium, dzięki czemu świątynia zyskała dwie trzecie dotychczasowej swojej powierzchni. Powiększony kościół poświęcił w dniu 29 listopada 1936 roku ks. Prałat Aleksander Fajęcki, konsekrował go natomiast arcybiskup Stanisław Gall 18 września 1938 roku.
Polichromia kościoła pochodzi z XVIII wieku. Odnowiono ją w latach póżniejszych, także w 1956 roku, kiedy to ks. Józef Żółtek, podejmuje się dzieła odnowienia XVIII-wiecznej polichromii w starej części kościoła, postarał się również o nową w rozbudowanym prezbiterium i dobudowanych kaplicach. Prace te wykonali profesorowie z Warszawy: Józef Słowiński i Michał Baranowski. Odrestaurowano wtedy także stare olejne obrazy w ołtarzach. Ostatnie prace konserwatorskie polichromii w całym kościele prowadzone były w 1995 roku przez wspomnianego już prof. Michała Baranowskiego. Działo się to za ks. Proboszcza Mieczysława Siemaszki, który w latach 1996 i 1997 postarał się również o odnowienie i pozłocenie ołtarzy oraz ambony, a także zamienił na kościele dachówkę na blachę miedzianą.
Ołtarz główny, a także boczne Matki Bożej i św. Józefa, pochodzą z XVIII wieku. Obrazy „Chrystus w Ogrójcu”, „Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny” i „Święta Rodzina” zostały namalowane przez Mastalskiego, natomiast obraz „Matka Boża Częstochowska” – przez Pękalskiego. Inne obrazy w bocznych ołtarzach – to: „Matka Boża z nagim Dzieciątkiem” z przełomu XVII i XVIII wieku – przystrojony metalową sukienką z koronami, „Święty Roch” z końca XVIII wieku w sukience ze srebrnej blachy oraz „Święty Bazyli” – patron fundatora kościoła.
Witraże w oknach wykonano według projektu Dorżkiewicza. Organy na chórze pochodzą z 1863 roku i są dziełem Leopolda Blumberga. W zakrystii z kolei znajduje się XVIII – wieczny portret fundatora kościoła Bazylego Walickiego oraz sześć portretów pierwszych proboszczów w Belsku.
Dzwony są umieszczone w wieży kościoła. Dwa mniejsze i sygnaturka odlane zostały przez Joan-Zachariasa Neuberta w 1777 roku i są darem Bazylego Walickiego. Duży z imieniem „Stanisława” pochodzi z roku 1920. Nie wiadomo, czy są konsekrowane.
Kościół ogrodzony jest murowanym i pobielonym parkanem. Przed kościołem znajduje się figura Niepokalanej ufundowana w 1853 roku przez Krystynę Miastowską, a za absydą kościoła – grobowiec dziedziców.
W podziemiach kościoła jest pochowany m.in. pułkownik Jan Kozietulski (+1821), dowódca wojsk polskich, uczestnik Bitwy pod Somosierrą.
Bibliografia:
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego, 1880, t. I, s. 127
Ks. Józef Nowacki: Dzieje Archidiecezji Poznańskiej, t. II, s. 587
Marian Stefanowski: Na marginesie Katalogu Archidiecezji Warszawskiej z roku 1935, „Studia Theologica Varsaviesia” 1/1992, s. 195
Ks. Witold Malej: Rocznik Archidiecezji Warszawskiej 1958, s. 243
„Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie” 1938(10), s. 458
Akta Kurii Metropolitalnej Warszawskiej: Belsk
Kwestionariusz parafialny do Jubileuszowego Rocznika Archidiecezji Warszawskiej - 1998